Aan wie denk jij het eerste als je hoort dat toekomstige ouders een miskraam hebben gehad? Meestal niet aan de vader, toch?
Of, als je vrouw een miskraam heeft gehad, hoe ga je dan als man met je eigen gevoelens om?
Aandacht na een miskraam
Na een miskraam gaat over het algemeen de meeste zorg en aandacht naar de vrouw. Er wordt vooral aan de vrouw gevraagd hoe het met haar gaat en wat zij op dat moment nodig heeft. We worden er gelukkig steeds beter in om dit bespreekbaar te maken en te erkennen dat de impact van een miskraam groot kan zijn. Maar, over het algemeen nog gericht op de vrouw.
Ook de man ervaart grote impact van een miskraam
Ook een man wordt ouder als er een kindje op komst is. Hij wordt vader. En ook voor deze man ontstaat, net als bij zijn vrouw, een toekomstbeeld mét kind al tijdens de zwangerschap.
Als die zwangerschap dan niet resulteert in het levend verwelkomen van dit kindje, heeft dit op hem net zo’n grote impact als op de vrouw. Ook hij rouwt om het verlies van zijn kind, het verlies van een toekomstbeeld.
Mannen en vrouwen rouwen anders
We weten tegenwoordig dat een man op een andere manier rouwt dan een vrouw. Heeft van alles te maken met fysiologische processen, hormonen en - het zal je niet verbazen - onze maatschappelijke standaarden voor mannen en vrouwen.
‘Goed’ rouwen (whatever that may be) roept bij veel mensen het beeld op van veel huilen, veel praten en het dagelijks leven laten voor wat het is. En dat is nou net wat 99,9% van de mannen niet doet.
Hardnekkige misverstanden
Er bestaan, mede hierdoor, een aantal hardnekkige misverstanden rondom mannen en miskramen. De drie meest voorkomende zijn:
- Mannen hebben minder verdriet van een miskraam.
Zij denkt: ‘Het doet hem niks, want hij begint er nooit over.’ Hij begint er inderdaad niet over, want hij is bang voor wat hij oprakelt. Letterlijk: ‘Dan gaat ze weer huilen.’
- Mannen stappen er sneller overheen.
Het lijkt misschien dat mannen er sneller overheen stappen. Rouwen is een afwisseling van actie en verdriet. Mannen zijn vaak beter in het weer oppakken van activiteiten. Terwijl vrouwen over het algemeen meer tijd geven aan het voelen van het verdriet. De afwisseling is voor beiden nodig.
- Voor mannen is een miskraam minder erg.
Dat denken mannen zelf ook nogal eens. Dat het voor hun vrouw sowieso veel erger is. Dat zou kunnen, maar dat betekent niet dat er geen plek is voor hun eigen verdriet. Mannen houden zich vaak sterk. Daarmee ontzeggen ze zichzelf ook steun. Steun van hun partner, van familie of vrienden bijvoorbeeld. Maar ook steun van de verloskundige of een coach.
(Bron: Miskraambegeleiding Nederland)
Deze misverstanden kunnen voor grote problemen zorgen. Allereerst voor de man zelf, maar ook voor zijn partner en hun relatie.
Belangrijke initiatieven voor mannen: taboe doorbrekers
Ik wil daarom ook heel graag aandacht besteden aan een tweetal initiatieven. Initiatieven van stoere mannen die het heft in eigen hand hebben genomen en een platform hebben gecreëerd voor vaders die hun vaderschapsdroom in het water hebben zien vallen.
Bas Janse heeft ‘de vergeten vader’ in het leven geroepen. Hét platform in Nederland en België voor mannen met een kinderwens en het om moeten gaan met alle emoties rondom miskramen, niet voltooide zwangerschappen, ongewenst kinderloosheid, maar ook alle emoties die komen kijken bij fertiliteitstrajecten zoals bijvoorbeeld IVF en ICSI, maar ook in trajecten met sperma- en/of eiceldonatie.
Kortom, voor alle emoties rondom de kinderwens van de man.
Je vindt dit platform hier: www.devergetenvader.nl
Bjorn Visser is oprichter van Stichting Rouwkost. Een stichting waarmee hij ondersteuning wil bieden aan ouders die rouwen om het verlies van hun kind(eren). Ook schreef Bjorn het indrukwekkende boek ‘pappa’s rouwen ook’, om erkenning en herkenning te bieden aan rouwende vaders.
Je vindt de website – waar je ook het boek kan kopen - hier: Stichting Rouwkost – Voor ouders die een kind moeten verliezen
Ook is er een documentaire te vinden waarin vijf vaders met elkaar in gesprek gaan over het verliezen van hun kind. Het kost je maar 25 minuten om te kijken, maar zal voor altijd je blik op rouwende vaders veranderen: Documentaire 'Pappa's rouwen ook' - YouTube
Voor mannen, door mannen
Beide initiatieven bieden op de juiste manier steun aan mannen. Voor mannen, door mannen. Dat werkt toch een stuk beter dan dat ik hier als vrouw weer van alles over probeer te schrijven.
Maar je leest dit nu toch, dus als ik dan een paar kleine tips kan geven:
- Gebruik de platforms van de vergeten vader en rouwkost om te ervaren dat je niet alleen bent.
Ook kan het helpen om je daar eerst te uiten, waardoor het daarna makkelijker is om dit ook op andere plekken te kunnen doen.
- Praat erover als partners.
Ook als dit spannend is. Luister met een open hart en leer van elkaar hoe jullie beiden met het verdriet omgaan. Daar is geen goed of fout in namelijk.
- Praat erover als familielid of vriend.
Prima om daarna een biertje te drinken samen, maar wees echt eens stoer en durf te vragen naar hoe je vriend, broer of neef zich voelt. Of vraag aan de vrouw: ‘hoe is het voor hem?’
- Weet dat het heel normaal is dat jij en je partner anders met het verlies omgaan.
Jullie zijn allebei iemand anders, met andere achtergronden en andere aangeleerde manieren om met verlies om te gaan.
Heb je behoefte aan meer tips of ondersteuning? Stuur me een berichtje, dan kunnen we het er over hebben.