"Gelukkig nieuwjaar!" Daar stond ik. Alweer. Met een glas champagne. Mijn eeuwige glimlach. Lieve vrienden om me heen. Maar geen baby. Niet meer in mijn buik, niet in mijn armen. Alweer niet...

Nederland kent jaarlijks zo’n 20.000 miskramen. Eén op de vier vrouwen krijgt in haar leven één of meer miskramen.

Om alvast één vooroordeel uit de wereld te helpen: dat het veel voorkomt betekent niet dat het geen impact heeft. Lees maar mee…

Heb je wel eens een strandbal onder water geduwd? En zo lang mogelijk geprobeerd vast te houden? Best een klus hè? Maar het gaat eigenlijk best. Toch, als je dan loslaat… Een explosie aan water en de bal schiet oncontroleerbaar de lucht in. En zomaar op een onbewaakt moment, bijna altijd ongelegen.

Ik word wakker in een ziekenhuisbed. K3 schalt hard in mijn hoofd:

Ik doorkruis de Sahara met jou

Leg je hand in m'n hand en ik bouw

Een piramide van liefde

Van hoop en van trouw

Ik doorkruis de Sahara met jou

Heb je ooit een kindje verloren? Vertel je andere kinderen erover! Hoe jong of oud ze ook zijn. Hoe lang of kort je verlies ook geleden is. Hoe pril of vergevorderd je zwangerschap ook was.

Aan wie denk jij het eerste als je hoort dat toekomstige ouders een miskraam hebben gehad? Meestal niet aan de vader, toch?

Of, als je vrouw een miskraam heeft gehad, hoe ga je dan als man met je eigen gevoelens om?

Wat is rouw? Of is het rauw?

Een mooie omschrijving die ik ooit las: ”rouw is alles waar je waarde aan toekent en wat je hebt verloren”.

Ineens overkomt het je; een moment waarin je erachter komt dat er iets gênants is gebeurd. Je adem stokt, je hartslag schiet naar 200, adrenaline giert door je lijf. Je voelt je wangen gloeien. Je kan alleen nog maar aan dit moment denken, niets anders lijkt meer belangrijk. Je gaat direct na wie er naar je kijkt, wie je beoordeelt… Je ervaart schaamte.